Bust a myth: omgaan met autisten

Oh oh oh... hiermee kan ik mij aardig wat negatief commentaar op de nek halen, maar ik ga toch echt even mijn zegje doen!

Ik ga het vandaag kort hebben over een specifieke vorm van autisme: asperger. Dus wellicht sluit dit niet aan bij alle vormen van autisme, maar het is wellicht goed om toch even mijn korte berichtje te lezen.

Autisme vs. ADHD

Allereerst: ontzettend veel mensen denken dat autisme en ADHD hetzelfde zijn, of dat iedere ADHD'er autisme heeft en vice versa. Dit is dus veruit niet helemaal waar! Uit recent onderzoek blijkt dat er wel een verband is in de hersenactiviteit bij beide stoornissen, maar ze gaan niet per definitie samen. Iemand met ADHD is in 80% van de gevallen géén autist en een autist heeft ook meestal géén ADHD. Maar het kan wel!

Beter zie je die twee stoornissen apart.

Omgang met autisten

Wat ik eigenlijk kwijt wilde vandaag gaat over het omgaan met mensen die asperger hebben. Dat is dus een vorm van autisme. Mensen die deze stoornis hebben, hebben moeite met emoties herkennen en uiten. Grof gezegd dan wel, want geen enkele autist is hetzelfde en sommigen hebben meer of heftigere symptomen dan andere autisten.

Overal waar ik kom en vooral in huishoudens met tieners, zie ik het fout gaan... De omgang met de autist(en) in huis. Niet alleen thuis, hoor. Ook op scholen, werk en andere gelegenheden waar enige discipline vereist is.

Door zijn of haar omgeving wordt de autist als lastig en onhandelbaar ervaren en tevens als zodanig bestempeld. Mensonwaardig! Wat de mensen om de autist heen niet doorhebben, is dat zij het voor de autist moeilijker maken door de manier waarop zij hem/haar behandelen. Vaak hoor je dat een autist behandeld wordt als een klein kind, of dat mensen hen al het werk liever uit handen neemt om te "helpen". Wat hier vergeten wordt, is dat een autist niet minder intelligent of leergierig hoeft te zijn dan ieder ander mens. Sterker nog: veel autisten zijn hoogbegaafd en kunnen echt uitblinken in wat ze doen.

Leer de autisten in je omgeving dan ook beter kennen en kijk naar wat zij goed kunnen. Misschien leer je er nog iets van.

Iemand met asperger zal dan ook niet zo snel doorhebben wanneer iemand gekwetst is of begrijpt wellicht sarcasme niet. Houd hier een klein beetje rekening mee, door er zelf even aan te denken als je merkt dat de persoon met asperger je emoties niet begrijpt. Leg de autist rustig uit wat er is en ook de autist zal het dan begrijpen.

Frustratie!!!

Nu is er iets waar ik mij gruwelijk aan stoor... De ouders en omgevingen van autistische kinderen die proberen zo veel mogelijk het autistische kind te ontzien. Och, wat zonde van de intellectuele geest van zo'n kind! En als ze alles afgepakt wordt (lees: "kom maar, ik doe het wel even"), is het ook niet zo gek als zo'n kind zich afhankelijker gaat gedragen. Bijna iedereen weet dat dit geldt voor een gewoon kind... Voor autistische kinderen ook!

Wellicht heeft het autistische kind iets langer nodig om het zelf te doen, maar neem zijn/haar taak niet uit handen. Ze kunnen het heus zelf en eenmaal aangeleerd misschien nog wel beter dan de meeste kinderen! Hulp bieden mag je natuurlijk wel, maar doe dit dan in de vorm van aanmoediging, hint en tips. Zo doet de autist uiteindelijk nog zelf de taak.

Heb gewoon wat geduld...

Behandel de autist net als ieder ander persoon, blijf kalm en altijd standvastig. Structuur is belangrijk, maar uit neurologisch onderzoek blijkt dat dat voor iedereen beter is. Als de autist weet wat hij/zij kan verwachten, zal hij/zij zich daar ook naar gaan gedragen.

Wat geldt voor kinderen, telt ook voor volwassen autisten. Een beetje geduld en verder gewoon normaal doen.

P.S. Kom je iemand tegen die autisme gebruikt als excuus om iets niet te hoeven doen of kunnen? Wijs hem/haar er dan maar gerust op dat je wel kan wachten tot hij/zij klaar is en gerust wat tips wil geven om te helpen. Kom nou... Autisme moet geen excuus worden voor luiheid, laksheid en/of verwennerij!