Je Suis Charlie

Wat een gruweldaad en verschrikking.

Hoe reageer je op een gebeurtenis als deze? Parijs. Voor mij maar een uurtje of vier hier vandaan. Ineens. Het komt zo dichtbij en voelt de dreiging zo absurd. Humor. Verbannen grimassen en waar je ook gaat moet je op je tenen lopen. Schichtig om je heen kijken of er niet bij nadenken en doorgaan met je dagelijkse bezigheden.

De hele wereld staat op zijn kop. Waarom? Een groep men... NEE! Geen mensen... Dit zijn geen mensen. Dit zijn monsters. Agressievelingen die vergeten zijn dat ze een moeder hebben. Wezens, losgerukt van iedere vorm van realiteit. Walgelijke schepsels.

Meer en meer proberen zij iedereen die anders denkt dan op de absurdistische manier die zij krampachtig proberen te rationaliseren, een kopje kleiner te maken. Ze willen een wereld zo verrukt, dat zij niet zien dat zij zelf de oorzaak zijn van haat jegens een godsdienst die zij beweren te willen volgen. Die monsters maken een geloof dat voor miljoenen mensen heil en structuur biedt, net als ieder andere geloof, tot een verafschuwd tafereel van dood en verderf.

Zielige figuren vind ik het, diegene die geen spot of humor kunnen verdragen.

Gisteren, 7 januari 2015. Alweer anderhalve dag geleden op het moment dat ik dit typ. 12 mensen moesten bruut het leven laten. 12 mensen wiens beroep bestond uit het vermaken van de bevolking door middel van tekeningen en het geschreven woord. 12 mensen die de wereld wilden vullen met vreugde. Een lach, werd een traan en verslagenheid.

Weet dat jullie de echte mensen dichter bij elkaar hebben gebracht, zodat zij sterker kunnen strijden tegen de monsters die jullie van iedereen weg hebben gerukt. Waar jullie nu mogen rusten, zal de wereld niet rusten tot dit onrecht is rechtgezet.

Rust zacht, Charlie Hebdo 12.