Zelfvertrouwen en positiviteit

Zo hé...! Bijna een jaar lang ben ik inactief geweest op mijn blog. Bewust? Ja en nee. Ik was me er bewust van dat ik al lang niets meer geplaatst had, maar het speelde voor mij ook alleen maar ver op de achtergrond. Ik had even belangrijkere dingen aan mijn hoofd.

Sinds grofweg september liep het allemaal niet lekker in mijn leven. Alles waar ik aan gewerkt had, zakte in elkaar en ik kwam niet verder. Een burn-out. Bah! Wat een domper. Ik voel me niet lekker tussen al die negativiteit... Sinds december ben ik bezig mijzelf weer beetje bij beetje op te rapen.

Tijd voor wat positiviteit!

Eigen bedrijfje

Sinds eind november is de naam Quirinya officieel geregistreerd als mijn eigen bedrijfje. Een stap die ik al lang wilde nemen, maar ik had er steeds geen reden toe, noch wist ik wat ik er precies mee wilde. Nu deed zich een situatie voor waarin ik min of meer wel moest registreren bij de Kamer van Koophandel. Zo gezegd, zo gedaan!

Hoe ik het bedrijf exact wil gaan neerzetten in 2016, is mij nog niet helemaal duidelijk. Met name een specifieke marktpositie en duidelijk zicht op het financiële plaatje heeft nog extra werk nodig. Wel heb ik mijzelf een doel gesteld voor 2017.

Ergens in 2017 wil ik circulair gaan ondernemen. Dat wil zeggen: met andere kleine (zelfstandige) ondernemers een samenwerkingsverband hebben - onderwijl nog altijd als apart bedrijf fungeren - om grotere projecten aan te kunnen nemen en uit te voeren.

Trainingen volgen

Na de tegenvallers aan het einde van de zomer van 2015, zakte ik in een diep dal. Ik besloot dat ik hulp nodig had om eruit te komen en me weer op de rails te krijgen. Daar ben ik nog altijd mee bezig. Details? Daar wil ik nu even niet op ingaan.

Ik ben allerlei trainingen gaan volgen. 'Baat het niet, dan schaadt het niet' was mijn gedachte. Mijn arts had mij geadviseerd om eens te kijken naar een training voor faalangst. Dit wilde ik doen, maar helaas gooide een andere partij roet in het eten toen ik verplicht werd om daar training te volgen en die trainingen overlapten met de faalangsttraining. Die verplichte training voelde voor mij behoorlijk nutteloos, maar ik had geen andere keuze dan die op dat moment te volgen. Om die training heen ging ik wel andere trainingen volgen. Training om uitstelgedrag tegen te gaan, training mindfulness om meer zen in het leven te staan en een training zelfvertrouwen. Nu, maanden later, volg ik ergens anders dan gepland een training die ook faalangst bespreekt. Ben benieuwd of mij dat was gaat opleveren.

Training uitstelgedrag

Zo maf! Een ontzettend korte training. Twee bijeenkomsten van twee uur. Dat was alles. Op de eerste trainingsdag zat het lokaal vol en werd er uitgelegd dat je bewust moet worden van je uitstelgedrag. Waarna iedereen, stuk voor stuk, gevraagd werd om een voornemen te maken voor de volgende bijeenkomst. Een voornemen om zijn of haar uitstelgedrag te verminderen in de daarop volgende twee weken. Dat deed iedereen braaf. Twee weken later kwam echter de helft niet meer opdagen en er was van de goede voornemens niet veel over gebleven. De tips en trucs om uitstelgedrag tegen te gaan, bleven uit. Deze vier 'trainingsuurtjes' voelden daardoor achteraf als tijdsverspilling.

Training mindfulness

Zen...

Even alles om je heen kunnen vergeten om je focus terug te vinden.

Leuke lessen. Leerzaam ook wel, maar niet heel erg nuttig in de zin van de problemen waar ik mee zit/zat. Ik kwam er wel mee tot rust en merk nog altijd dat het soms helpt om even minder stress te ervaren. Goed, ik probeer dat vanaf een positieve kant te bekijken. Ik kan het in de toekomst overal toepassen en het gaat me ook steeds beter af. Dat is wel een fijne wetenschap. Zo kom ik toch nog een beetje tot rust.

Het wekelijkse rustmomentje was erg welkom, dus ik ben met veel plezier voor iedere bijeenkomst in de auto gestapt. Nu ik daaraan terugdenk, besef ik mij dat ik wekelijks zo'n moment moet inlassen waar ik naar uit kan kijken. Gewoon even twee uurtjes voor mijzelf. Al geniet ik ook al wel van iedere ochtend, waar ik het huis even voor mijzelf alleen heb. Ik moet me er gewoon meer bewust van worden dat het een zalig momentje is.

Training zelfvertrouwen

Deze training. Mijn verwachtingen waren niet heel hoog na de afgelopen twee (drie, als je de verplichte training meetelt) trainingen. Gelukkig werd ik daardoor des te meer verrast naar mate de training vorderde en ik er bruikbare tips en trucs leerde. Heerlijk om iedere week naar toe te mogen. Gezellige mensen, een open sfeer en praktijkgerichte adviezen om mee verder te kunnen na de training.

Ik kan mijn vinger er niet precies op leggen waarom, maar ik ging iedere bijeenkomst weg met een glimlach en positief gevoel. Iedere trainingsdag een klein beetje meer waardering voor mijzelf. Precies waarvoor ik de training had willen volgen. Niet alleen werd er uitgelegd waar je jezelf van bewust moest zijn of worden, maar ook werden er actiepunten aangekaart en oplossingen aangedragen. Oplossingen waar je direct mee verder kunt en ook in de toekomst nog wat aan gaat hebben.

Ja. Deze training was enorm geslaagd!

Pannenkoeken bakken

Tijdens de training 'zelfvertrouwen' werd bij de laatste bijeenkomst gesproken over 'ik kan het niet, dus ik doe het niet, dus ik kan het niet'. Daarbij moest ik meteen denken aan koken. Ik kook vrijwel nooit. De laatste keer dat ik kookte kwam er zwarte vis op tafel. Niet zo best.

Nu werd er tijdens de training aangehaald dat het niet beter zal worden als je niet oefent. Dit klopt natuurlijk en ik wist dit in mijn achterhoofd ook wel, maar veel ruimte - laten we maar gerust 'geen ruimte' zeggen - om te oefenen is er bij mij thuis niet.

Zo weet ik van mijzelf dat ik maar een handje vol dingen kan klaarmaken. Biefstuk, met aardappelen en groenten. Een tijdje terug lukte een wokgerecht met zelf-samengestelde saus me ook prima in één keer. Mijn smoothies vallen in de smaak bij anderen en de meeste dingen uit een pakje heb ik ook nog niet laten mislukken. Wat meestal niet lukt, zijn gerechten die ik zelf samenstel vanaf de basis. Denk bijvoorbeeld aan pannenkoeken. Het cliché: 'de eerste mislukt altijd'. Dat past helemaal bij mij... Tot vandaag! :D

Ik zou vandaag de hele dag alleen thuis zijn en besloot de stoute schoenen aan te trekken voor de lunch. Bloem is er altijd wel in huis. Melk en eieren eveneens. Dus tijd voor pannenkoeken! Nu ben ik zelf iemand die nog wel eens op de verkeerde tijden wil gaan experimenteren. Vandaag ook. In plaats van melk besloot ik namelijk magere chocolademelk te gebruiken. In de hoop chocoladepannenkoeken te maken. Ha... Niet dus! Ze kleurden wel bruin (wat er niet verkeerd uit zag), maar smaakten niet echt naar chocolade. Dat mocht echter de pret niet drukken. Alle zes de pannenkoeken zijn namelijk zonder enig probleem gelukt. Alsof ik ze dagelijks klaarmaakte. Perfect!

*Schouderklopje*

Als de training zelfvertrouwen mij iets geleerd heeft, is dat je best eens trots mag zijn op jezelf als iets lukt. Vandaag is zo'n dag en die positiviteit wilde ik graag eens delen. Ik hoop dat jij als lezer ook een lichtpuntje mee hebt kunnen maken vandaag of recent. Ik zou het leuk vinden om dat lichtpuntje terug te lezen in de comments.